بررسی رابطه متقابل میزان تاب آوری و عملکرد حافظه در افراد سالم و بیماران قلبی عروقی

هدف: فرایند پدیدآیی بیماری های قلبی-عروقی نمونه بارز تأثیر متقابل جسم و روان است. دراین گونه بیماری ها تکوین و تشدید اختلال جسمانی از مسائل هیجانی و مشکلات روانی اجتماعی سرچشمه می گیرد. از این رو ضروری است تا تحقیقاتی در این زمینه صورت گیرد. بنابراین هدف از انجام این پژوهش بررسی تأثیر ویژگی شخصیتی تاب آوری وعملکرد حافظه در بیماران قلبی است. روش بررسی: روش این تحقیق پس رویدادی (علی ـ مقایسه ای) است. جامعه آماری پژوهش حاضر را کلیه بیماران قلبی-عروقی بیمارستان های فاطمه الزهرا و نیمه شعبان، افراد سالم را کارکنان دانشگاه فرهنگیان و ادیب شهرستان ساری تشکیل می دهند. نمونه آماری این تحقیق ۲۳۲ نفر است که تعداد ۸۷ نفر افراد سالم، ۷۷ نفر از بیماران قلبی عروقی (سکته ای) بستری و ۶۸ نفر بیماران قلبی غیر سکته ای بودند. در این تحقیق از روش نمونه گیری در دسترس استفاده گردیده و داده های این تحقیق از طریق پرسشنامه به دست آمد. یافته ها: در تاب آوری بین سه گروه آزمودنی (سالم، بیماران قلبی و بیماران سکته ای) تفاوت معناداری (۰٫۰۰۱>p) وجود دارد. در مولفه های عملکرد حافظه بین سه گروه آزمودنی تفاوت معناداری (۰٫۰۰۱>p) وجود دارد. و همچنین در مولفه های عملکرد حافظه بین گروه های تاب آوری تفاوت معناداری (۰٫۰۰۱>p) وجود دارد. نتیجه گیری: براساس نتایج این تحقیق خصیصه تاب آوری یک ویژگی متمایز کننده دربیماران قلبی و افراد عادی است. بیماران قلبی به جهت نمره پایین تر تاب آوری استرس و فشارروانی بیشتری را درزندگی تجربه می کنند. این امر کارکرد حافظه را در آن ها کاهش می دهد.